Daar heeft u maar ten dele gelijk in. Zelf ben ik in mei 1943 in de goudsebuurt van Crooswijk geboren nabij het verwoeste centrum en zwierf daar als klein ventje met mijn buurtgenoten door de lege stad waar alleen de geblakerde Laurenstoren, het Witte Huis en het Stadhuis zo'n beetje aan het oude Rotterdam herinnerde. Ik zag de heipalen de grond in gaan voor de wederopbouw en later de stad uit haar as herrijzen door de moderne architectuur. Nu kijk ik als gepensioneerde terug op mijn leven in die stad. Vroeger hield ik alleen van Rotterdam maar nu ben ik er ook nog trots op.
Ja, mijn Rotterdam van Destijds maar ook een beetje van Nu.
